“ฉันไม่เห็นทุกข์อะไร ทำไมฉันต้องมาปฏิบัติธรรมด้วย?”
มาเปิดใจยอมรับความจริงกันดีกว่า
เพราะว่าในการที่เราบอกว่ามนุษย์ทุกคนมีความเกิด เเก่ เจ็บ ตายเป็นธรรมดา มันเป็นธรรมดาจริง ๆ หรือ? ทำไมพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสว่าเกิด เเก่ เจ็บ ตาย เป็นทุกข์ล่ะ?
วันนี้ที่ท่านบอกว่าท่านไม่เห็นเป็นอะไรเลยท่านก็มีความสุขดี
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคนที่ท่านรักสักอย่างหนึ่ง ทุกข์ไหมล่ะ? ทุกข์ทันที
ถ้าเกิดการพลัดพรากไม่ว่าจะใครก็ตาม ทุกข์ทันที
หมอพูดคำเดียวเลยว่าท่านเป็นมะเร็งอีกไม่ถึงกี่วันท่านจบชีวิตเเน่ ท่านทุกข์เเน่นอน เงินจะไม่มีค่าใด ๆ อีกเลย ชีวิตที่เหลือจะหมดค่าเลย
ผมเจอมาเเล้ว
ผู้ชายคนหนึ่งเจ้าของกิจการ ถ้าให้ผมประเมินทรัพย์สินของเขาน่าจะประมาณห้าพันล้าน ไม่อยากจะบอกว่าธุรกิจอะไรถ้าพูดออกไปทุกคนรู้จักเลย เปิดคอร์สที่นี้ด้วย เจอกับผมพูดเเบบเปิดอกเลย เขาบอกผมว่าก็ไม่เคยรู้สึกอะไรมาก่อนว่าจะต้องมาปฏิบัติธงปฏิบัติธรรมอะไร ก็เห็นชีวิตมีความสุขดีมีเงินมีทองใช้
วันหนึ่งไปหาหมอ หมอตรวจร่างกายเขากับเเฟน จากนั้นพอผลตรวจร่างกายออกมา หมอบอกว่าเเฟนผมเป็นเอดส์
ในใจผมเนี่ยวาบเลย
คือต่อให้เราบอกว่ารักกันเเค่ไหนก็ตามตอนนั้นผมนึกถึงเเต่ตัวเองเลย คือไม่ได้นึกถึงเลยว่าเเฟนตายเเน่ เเต่นึกถึงเเต่ตัวเองเลยว่า กูตายเเน่! เเฟนเป็นเอดส์เหรอ! คือเขาบอกเลยว่าวินาทีนั้นตัวเย็นวาบไปทั้งตัวเลย
สิ่งเดียวที่คิดออกคือ ทำยังไง ทำยังไงผมถึงจะไม่เป็น! เขารู้สึกเลยว่าหมอเอาไปหมดเลยก็ได้ห้าพันล้าน หมอบอกคำเดียวว่าผมไม่เป็น เเล้วบอกมาเลยว่าผมจะไม่ตาย!
คือเขารู้เลยว่านั้นคือครั้งหนึ่งที่เงินไม่มีค่าอีกเลย ไม่มีค่าเเม้เเต่จะให้เห็นสักสลึงหนึ่งเลย เขารู้เลยว่าได้ยินอย่างนี้เมื่อไหร่ ความตายมาอยู่ตรงหน้าเเล้ว เงินไม่มีค่าอีกเลย มันย้อนกลับไปคิดอะไรไม่ทันเลย เขามึนไปหมดเลย เงินไม่มีค่าเลย
เงินคือสิ่งที่เราคิดเอาเองว่ามันจะมีค่า มันเเค่ให้ความสะดวกสบายเล็กน้อยเท่านั้นเอง เเต่ไม่เคยปัดเป่าความทุกข์ออกจากใจได้เลย
วันนี้เขาก็เดินทางเข้าสู่เส้นทางธรรม